Commitment – /kəˈmɪt.mənt/ – a willingness to give your time and energy to something that you believe in, or a promise or firm decision to do something.
Het is een van de meest gebezigde woorden van de huidige manager en het staat steevast op de agenda van menige training of workshop: commitment... of als je het door google translate haalt: verplichting.
Hoe meer je mensen het hebben, hoe beter het is en hebben ze het niet of te weinig, dan ga je daar uiteraard afspraken over maken. Want commitment dat moet, commitment is goed!
Verplichting of toewijding?
Ik val zelf een beetje over de vertaling van commitment: verplichting... en dan met name als het door de leidinggevende zo wordt gezien c.q. extrinsiek wordt gemotiveerd (middels beloningen en straffen).
Toewijding – /ˈtuwɛidɪŋ/ – grote zorg en aandacht, enthousiasme, applicatie, bezieling, ijver, inzet, overgave, verknochtheid zelfopoffering
Ik zie liever 'toewijding' bij de medewerkers: inzet vanuit een intrinsieke motivatie vanuit de persoon zelf. Inzet omdat het bijdraagt aan wie zij zijn of willen zijn of aan hoe zij gezien willen worden.
Bijsturen en vertrouwen of aanjagen en controleren?
Het mooie van intrinsiek gemotiveerde medewerkers is dat je als leidinggevende vanuit contact met deze medewerkers continue mag bijsturen, daar waar je bij extrinsiek gemotiveerde medewerkers veel energie steekt in het najagen en controleren: een steeds lekkerdere wortel voorhouden.
Ja zeggen, nee schudden
Ik speel wel eens een spelletje met mijn kinderen: ik vraag hun om ja te zeggen en tegelijkertijd nee te schudden... grote hilariteit. Probeer het maar eens, het gaat tegen je natuur in.
Maar in organisaties zie je dit heel veel en gaat het veel mensen van nature goed af: veel mensen zeggen dat ze gecommitteerd zijn om vervolgens het minimale uit te voeren om af te kunnen afvinken zodat ze de beloning zeker kunnen stellen.
Of komt het door jou in je rol van leidinggevende?
Zie jij het wel als iemand ja zegt maar nee schudt, of ben jij meer gericht op horen dan op luisteren? Luisteren doe je met meer dan je oren, luisteren doe je met al je zintuigen en dat werkt alleen maar als je in contact bent.
Extrinsiek motiveren dan maar?
Onderzoek toont aan dat als een persoon externe stimulansen verwacht voor een taak, de intrinsieke motivatie verdrongen kan raken: op lange termijn zal deze persoon minder gemotiveerd raken omdat intrinsieke motivatie weg kan blijven als de externe stimulansen wegblijven.
Maar hoe dan wel?
Weet jij wat jouw medewerkers drijft? Waar staan zij in de ochtend voor op, waar gaan zij van 'kwispelen'? Kun jij een gelijkwaardige relatie bouwen met jouw medewerkers en echt luisteren (ook naar wat niet gezegd wordt)? Ben jij in staat om samen met jouw medewerkers een connectie te maken tussen wat hun drijft en hoe de organisatie waar jullie in werken hier een vervullende rol in kan spelen? Durf jij afscheid te nemen van iemand op het moment dat deze connectie niet binnen jouw bedrijf gemaakt kan worden maar hij bij een ander bedrijf beter zou floreren? Hoe ga je daar mee om: met afscheid nemen...
Moeilijk?
Jazeker, maar als jij een rol van leidinggevende ambieert zul je dit zeker heel leuk vinden. Tenzij je natuurlijk door jouw leidinggevende zelf extrinsiek gemotiveerd wordt... dan is de lol er snel vanaf: met name voor jouw medewerkers en daarmee voor jouw bedrijf.
Interessant?
Sharing = Caring ㋛
Wil je meer weten of vrijblijvend een keer samen over de voor jou of jouw organisatie toegevoegde waarde van mijn diensten klankborden? Voel je vrij om Contact op te nemen, ik kom graag een keer op bezoek voor een goed gesprek!