Mijn ouders hebben de oorlog meegemaakt. Zij hebben samen met anderen na de oorlog gebouwd aan het Nederland zoals wij dat nu kennen. Een andere generatie, een generatie die een crisis heeft meegemaakt en zoals wij dat voelen: heeft 'overleefd'. Dat was een echte welZIJNs crisis.
Vroeger was alles beter...
Toen ik jaren geleden mijn ouders het blije bericht bracht dat ik het huis uitging vroegen zij mij waar ik naar toe ging. Ik zei trots: 'Ik heb een appartement gekocht'.
Daar waar ik verwacht had dat ze blij voor me waren, was dat niet zo. Zij vroegen mij: 'maar hoe kom je aan dat geld om dat appartement te betalen?' Waarop ik zei: 'van de bank natuurlijk, kom op zeg... dat heet een hypotheek en iedereen heeft die...'
Mijn ouders waren boos, teleurgesteld, gekwetst: hadden ze hier dan zo hard voor gewerkt? Hun zoon die, nota bene vol trots, zijn hand ging ophouden om geld dat niet van hem was en waar hij niets voor gedaan had te ontvangen en uit te geven... Ik begreep daar niets van...
Leven in de toekomst
Wij zitten nu ook in een crisis: een welVAARTs crisis en dat is een groot verschil met een welZIJNs crisis.
Op dit moment begin ik steeds meer begrip te krijgen voor de stellige houding van mijn ouders: doordat wij toekomstig geld zijn gaan spenderen (want dat is in principe wat je doet met lenen) gaan we automatisch uit van het feit dat we de huidige situatie en toekomstige groei al 'in the pocket' hebben, die lening gaan we natuurlijk aflossen op het einde van de rit. Wij hebben namelijk de verwachting (lees: overtuiging) dat onze inkomsten en de waarde van onze bezittingen alleen maar groeien, dat zit in ons 'collectief geweten'.
Zeepbel
Maar dan gaat het mis: je krijgt geen salaris verhoging, je maakt geen promotie (en daar had je eigenlijk toch wel op gerekend) maar wordt ontslagen. De targets voor je bonus heb je niet gehaald. Je pensioen wordt gekort wegens slecht beleid, belastingen gaan omhoog om falen van banken te compenseren... De zeepbel knapt...
Alles verandert, behalve je schulden: Je schulden zijn vast, je inkomsten en uitgaven zijn toekomstig en daarmee variabel!
Vertrouwen: jij eerst
Mijn ouders hebben gebouwd aan een Nederland zodat wij nooit meer een welzijnscrisis hoeven mee te maken, zij hebben gebouwd aan een sociaal vangnet. Een vangnet gebaseerd op vertrouwen.
Wij hebben zelf gebouwd aan een Nederland waarin we nu een welvaartscrisis hebben: omdat we zijn gaan uitgeven wat we niet hebben, omdat we denken dat we 'dood gaan' als we met minder moeten en daarnaar gaan handelen: zonder schaamte klimmen we over de rug van anderen naar boven.
Genoeg?
Gelukkig heb ik door mijn ouders ook geleerd wat 'genoeg' is en belangrijker nog: dat mijn persoonlijke waarde niet van 'meer' afhangt: hoe hoog de 'peer-pressure' ook is in mijn omgeving. Daarmee is de huidige crisis voor mij in een heel ander daglicht komen te staan.
En ja ik weet het, ik vertoef daarmee in een luxe positie: maar die positie is wel een gevolg van mijn eigen keuzes.
Ben jij je bewust van je keuzes?
Interessant?
Sharing = Caring ㋛
Wil je meer weten of vrijblijvend een keer samen over de voor jou of jouw organisatie toegevoegde waarde van mijn diensten klankborden? Voel je vrij om Contact op te nemen, ik kom graag een keer op bezoek voor een goed gesprek!